Transparantie en communicatie in monetair beleid

Begin februari had ik de eer om, op uitnodiging, in Manila een lezing te geven over transparantie en communicatie in het monetaire beleid, en wel voor de Aziatische centrale bankpresidenten. In de afgelopen jaren heb ik enige wetenschappelijke artikelen over dit onderwerp gepubliceerd, waaronder een index om centrale banktransparantie objectief te meten. Deze index is de standaard bij centrale banken geworden. Daar ben ik uiteraard erg verheugd over.

Alle centrale banken – dus ook de Aziatische –gebruiken deze om hun eigen transparantie te meten en te beoordelen. Hierdoor is het mogelijk geworden om dit onderwerp op objectieve wijze te bespreken. Tevens zijn centrale banken zichzelf gaan benchmarken. Tijdens deze bijeenkomst merkte een aantal centrale bankpresidenten terecht op, dat er ook grenzen aan de transparantie zijn. Er bestaat voor iedere centrale bank een optimale graad van transparantie, al weten we niet precies waar deze ligt.

De financiële crisis van het afgelopen half jaar had ook zijn weerslag op de gevoerde discussie. Sommige bankpresidenten merkten op dat de transparantie van de zijde van de banken en andere financiële instellingen duidelijk te wensen heeft overgelaten. Men zou op dit punt wederkerigheid mogen verwachten. Vooral de Amerikaanse banken zijn in het voorbije half jaar niet echt transparant geweest voor wat betreft het onthullen van de risico’s op (en buiten) hun balansen.

Hoewel het in het collectieve belang van het bankwezen is om zo snel mogelijk openheid van zaken op dit gebied te geven, is het in hun individuele belang om zulks niet te doen. Dit heeft de financiële crisis onnodig lang voort laten duren, met alle nadelige gevolgen van dien voor de geld- en kredietmarkten. Naar mijn mening ligt de wortel van het kwaad bij het gefragmenteerde toezicht door de Federal Reserve, US Treasury en andere toezichthouders op de Amerikaanse financiële instellingen.

Natuurlijk moet het financiële systeem voldoende dynamiek en innovatie kennen. De financial engineering is in de VS de laatste jaren echter wel erg doorgeslagen, gedreven door de zucht naar hogere rendementen. Wij weten dat de hogere rendementen alleen maar kunnen worden behaald door het nemen van meer risico. Dat waren veel bankiers en beleggers even vergeten.

Inmiddels is de risicoperceptie bij hen teruggekeerd, maar dat laat onverlet dat de financial engineers op Wall Street de wereld onnodig hebben overspoeld met onbeheersbare risico’s. Het lijkt mij verstandig dat de toezichthouders hieruit de juiste conclusies trekken en adequate maatregelen nemen. Misschien resulteert dit wel een opvolger van het net ingevoerde Basel II.

Prof. dr. Sylvester C.W. Eijffinger is hoogleraar Financiële Economie aan de Universiteit van Tilburg en was in 2003 en 2008 gasthoogleraar aan Harvard University.

2 Responses to Transparantie en communicatie in monetair beleid

  1. Wim Hoeben says:

    nogmaals verzoek uitschrijven

  2. Wim Hoeben says:

    svp uitschrijven voor alle emails

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


× 3 = zes

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: